Hazelnootpasta

dinsdag 26 september 2017

Het lijkt wel dat er veel minder noten zijn dan andere jaren.  De late vorst zal er vast wel voor iets tussenzitten. Maar het is notentijd en wie zoekt die vindt! Onder onze hazelaar sprokkelde ik wat hazelnoten bij elkaar, aangevuld met wat noten uit het bos had ik een paar flinke handen vol en dat is net genoeg voor een bokaaltje vegan "Nutella".


Hazelnootpasta (vegan)
Dit heb je nodig: 
200 gram hazelnoten
3 eetlepels kokosolie
2 eetlepels cacaopoeder
3 eetlepels agave-siroop
een snuifje zout

Zo maak je het:
Kraak de hazelnoten die je gevonden hebt, een werkje waar je wel wat geduld voor nodig hebt, jobke voor in het herfstzonnetje onder een dekentje of om gezellig samen te doen met uw lief.
Verwarm je oven voor op 180 graden en rooster de hazelnoten op een bakblik een 10-tal minuten in de oven. Laat de noten afkoelen. Wrijf daarna de bruine velletjes zo goed mogelijk van de noten. Laat de kokosolie smelten. Doe de noten in de keukenmachine en hak ze zo fijn mogelijk. Voeg daarna de andere ingrediënten toe en draai er een smeuïge pasta van.
De hazelnootpasta kan je een drietal weken in de koelkast bewaren, maar hier is de bokaal veel sneller leeg, gegarandeerd! Voor je een laag hazelnootjes op je boterham smeert kan je best eens goed roeren.




Buitengoor

zondag 24 september 2017



We trekken er steeds vaker op uit en we weten ondertussen dat we daar niet ver voor moeten reizen, maar dat de pareltjes ook vlakbij voor het rapen liggen. Zo maakten we een prachtige wandeling op een zomeravond vlakbij huis.  Het was augustus en ik had wel zin in een romantische wandeling op de "purperen heide".  't Lief en ik trokken voor een avondwandeling naar het "Buitengoor". Verrast waren we toen we merkten dat we in een uitzonderlijk mooi moeras- en heidegebied terechtkwamen. Een stukje "Zweden" vlakbij huis! Natuurpunt is erin geslaagd om hier een natuurgebied te creëren waar heel wat zeldzame planten, zoals zonnedauw, blaasjeskruid en de gagel hun plekje weer veroverden. We liepen over plankenpaadjes, genoten volop van het natuurschoon, keken verwonderd toe hoe hier en daar kleine waterbronnetjes opborrelden en ja, we  wandelden zelfs hand in hand (toen ik toch eventjes mijn fototoestel kon wegstoppen) door de purperen heide. Voor we naar huis reden, stopten we nog eventjes bij de Zilvermeerhaven waar we getrakteerd werden op een prachtige zonsondergang. 















Natuurgebied: Buitengoor - Natuurpunt
Vertrekpunt: Ecocentrum de Goren 
(Het Ecocentrum ligt bij de parking en ingang van Camping het Zilvermeer, tegenover de parking van het Sunparks Kempense Meren)
Wandeling: Aardgaswandeling - 4,4 km, blauwe wandeling, aangeduid met de zeshoekige bordjes met een blauw vlammetje. 
De wandeling is zeker ook leuk om met kinderen te doen. 
Stevige wandelschoenen of bij nat weer rubber laarzen zijn een must!
Tip voor een afzakkertje na de wandeling: 
Bootjes kijken en wat drinken in Zilvermeerhaven - Port Aventura




Bouillonmoes

woensdag 20 september 2017


De tijd voor soep en bouillonnekes is weer aangebroken. Op dit moment verzamel ik in moestuin en op de boerenmarkt armenvol groente. Ideaal om een "fond" te voorzien voor de herfst- en wintersoepjes. Het is ondertussen jaren geleden dat ik nog bouillonblokjes kocht. Die werden hier ondertussen vervangen door alternatieven zonder verpakking: verse kruidentuiltjes uit de moestuin, een bokaal bouillonpoeder die ik laat vullen in de Content of een ander verkooppunt waar ik in bulk kan kopen of door deze zelfgemaakte "bouillonmoes". In één van mijn schriftjes vond ik dit recept, dat ik ooit kreeg van de Duitse oma bij wie ik een tijdje logeerde in mijn studententijd.  "Suppengewürz" maakten ze daar zelf om hun soepen en sauzen af te kruiden. Eigenlijk is het doodsimpel: je verzamelt je groente, hakt alles fijn, mengt het met zout en je hebt bouillonmoes die je in een bokaaltje in je ijskast kan bewaren.


Bouillonmoes
Dit heb je nodig:
Verzamel in je moestuin of op de markt soepgroente. Kies groente van het seizoen, gebruik wat je gemakkelijk vindt of in de tuin hebt. Je kan zelf kiezen welke groente je gebruikt. In mijn laatste lichting bouillonbokaaltjes deed ik deze groente:

1 ui
4 pijpajuintjes. 
2 tenen knoflook
1 venkel (de groene sprieten mag je mee gebruiken)
1 dikke prei
een stuk selder (knol- of gewone selder, kan allebei)
5 wortelen
een flinke handvol tuinkruiden (peterselie, basilicum, oregano, salie, rozemarijn, thijm, bieslook, kervel...)
zout zonder jodium

Maar zoals ik zei: je kan net zo goed andere groente en kruiden die je lekker vindt gebruiken. Je kan bijvoorbeeld ook courgettes, pastinaken, paprika, gember of tomaten gebruiken. Of maak misschien eens een groene kruidenbouillon?



Zo maak je het
Was eerst je handen goed. Maak de groente schoon en hak ze zeer klein met de keukenmachine. Doe alles in een grote kom en weeg hoeveel je precies hebt. Voor het zout bereken je dan hoeveel je nodig hebt: Per 100 gram groente heb je minstens 10 gram zout nodig.
Strooi het zout over de groente en meng met je blote handen de groente en het zeezout. Zorg dat alles erg goed gemengd is. Dek af met een handdoek, laat een uurtje rusten en meng regelmatig opnieuw. 
Verzamel ondertussen bokalen met schroefdeksel en was ze heel grondig af, spoel met proper water. Sterliseer ondertussen de bokalen. Dat doe je door ze te vullen met kokend water en een kwartiertje te laten staan en daarna te laten drogen op een schone handdoek. Je kan de bokalen ook een half uurtje in een heteluchtoven op 100 graden leggen. Meng het mengsel nog eens goed door, vul de schone bokalen, zorg dat de bovenranden proper blijven. Schroef het deksel erop. 
Ik bewaar deze bouillonmoes op een koele plek. Ongeopend zet ik ze in mijn koele berging, éénmaal ze open zijn bewaar ik ze in de koelkast. De bouillon zou een jaar houdbaar zijn, maar zo lang stonden de potjes bij mij nog niet op het rek. Je kan de spijs gewoon gebruiken zoals je een bouillonblokje gebruikt. Gewoon een lepeltje bij de soep of de saus, in kokend water of bij een dressing voegen, zout is dan niet meer nodig.  Ik heb altijd wel wat potjes te veel maar ik heb dan ook vrienden die ik hier blij mee kan maken. Samen met de confituurpottekes is dit een ideaal winterse antwoord op de vraag: ik-ga-op-bezoek-wat-neem-ik mee?

Lili for Africa

maandag 4 september 2017




De tante was weer in 't land, voor ze terug naar Senegal vertrekt gaf ze een feest. Omdat naaien er tijdens de zomer nog niet van was gekomen, zette ik mij aan het einde van de vakantie op een regenachtige dag toch nog eens aan mijn naaimachine. De tante had een gigantische wikkelrok met streepjes op de rommelmarkt gevonden en mij cadeau gedaan voor de stoffenvoorraad. In diezelfde voorraad vond ik nog 2 overschotlapjes die goed matchen bij de wikkelrok. Ik haalde Lili uit mijn favoriete tassenboek tevoorschijn en had na enkele uurtjes knutselen een cadeau om mee naar het feest te nemen.


Ik had nog wat restjes rok over en daarmee naaide ik boodschappentasjes. Stroptasjes voor groente, fruit of brood, want wist je dat Senegal de plastic zakjes 2 jaar geleden al verbood? (hier lees je meer).  Ook in Wallonië en Brussel is dit verbod ondertussen een feit. En wij in Vlaanderen? Wij wachten af, nog steeds. Misschien moeten we ondertussen zelf initiatief nemen en massaal de plastic zakjes weigeren?


Bedrukte buitenstof: een restje van dit project
Grijze buitenstof: een rest stuk canvas uit de stoffenvoorraad van mijn moeder
Gestreepte voeringstof + stof voor de zakjes: een wikkelrok van de rommelmarkt
Knoopjes: uit een gekregen voorraad
Grijze tassenband: de stoffenstraat
Patroon: Lili De tas van Annelies
Tips om plastic zakjes te vermijden: onderaan dit blogbericht





Brief aan Astrid

vrijdag 1 september 2017

Hej Astrid,

Lekker warm onder een dekentje, een paar kussens achter mijn rug en op mijn schoot een boek. Zo bracht ik als bijna-tiener urenlang op mijn kamer door. Het liefst liet ik me door jou meevoeren naar de bonte Villa van Pippi.  De rosse deugeniet die uit jouw verbeelding geboren werd, sloot ik meteen in mijn hart.  Net als Pippi, Tommy en Annika woonde ik in een klein dorp met zijn eigen regels en tante Pastellia’s.  Doorgaans deed ik net als Annika uitzonderlijk mijn best om netjes binnen de lijnen te kleuren en aan alle verwachtingen te voldoen. Dat gedrag zorgde echter voor flink wat vuurwerk binnenin, want daar zat Pippi, frank en eigenzinnig. Ik wilde avonturen beleven en net alles anders doen dan het hoort. Toen ik ouder werd durfde ik dat zelfs : mijn eigen gang gaan, heel af en toe maar en aanvankelijk enkel als de dorpsbewoners het niet zagen. Nu, zo’n 35 jaar later doe ik het (“eindelijk” hoor ik je nu denken) : “mijn eigen ding”.  

Op een dag nam je me mee op avontuur met Ronja en droomde ik van jouw land. Daar wilde ik naartoe, naar die uitgestrekte wouden waartussen meren als zoekgeraakte parels op onverwachte plekken liggen te glinsteren. Later, nadat ik me door jou samen met Michiel in de schuur van de Hazelhoeve liet opsluiten als die weer wat mispeuterd had en nadat ik in mijn dromen wel 1000 maal samen met Karlsson van het dak was gesprongen met die propeller op mijn rug, werd ik nieuwsgierig naar jou, naar de vrouw die deze kleine rebellen had bedacht.  Ik verdiepte me in jouw leven en het verbaasde me niets, dat ik las dat je de mosterd precies daar vandaan haalde. Vol bewondering vernam ik hoe moeilijk je het had, maar hoe groots je met die problemen omging. Hoe jij streed voor de rechten van kinderen, van dieren en hoe je op de barricaden stond voor het milieu, hoe je je tijd ver vooruit was en hoe je niet alleen een vrouw was van woorden maar vooral ook van daden.

Deze zomer trok ik met mijn familie dan eindelijk op avontuur naar die bossen van  Småland, naar die plekken waar jij bent opgegroeid en die de coulissen vormen voor jouw verhalen. We reisden naar de uitgestrekte wouden waar je me al zo vaak mee naartoe genomen had.  Dagenlang verdwaalden we tussen de bomen,  zwommen we in die glinsterende meren. Verbaasd bleven we staan bij elke vlinder die langsvloog en zochten we de naam van planten die we vergeten waren. We plukten bessen, net genoeg om er ons dessertje mee te maken bij onze tent. ’s Avonds zaten we rond het vuur, waarboven we kookten. Ondertussen hadden we tijd, elkaar en verhalen.  Toen het slecht weer was, trokken we onze jassen aan en gingen we toch naar buiten. We zagen hoe de Zweden erin slagen hecht samen te leven met de natuur en met elkaar. We leerden alweer dat je door zelf te doen, alles meer naar waarde schat. Dat eenvoud siert. Dat het niet gaat om meer of beter maar om genoeg en balans. Ik herinnerde me dat ik naar buiten moet om rust te vinden en mijn longen vol moet zuigen met zuurstof. Dat schoonheid in kleine dingen zit. Dat wie zoekt ook duurzamere alternatieven vindt. Maar goed, eigenlijk hoef ik jou dat niet uit te leggen, want voor jullie Zweden is dat een doodnormale zaak, jullie vatten dat zelfs in één woord samen: “lagom”.  Deze manier van leven wordt nu stilaan ook door de rest van de mensheid omarmd en als je het mij vraagt is dat precies wat de wereld nu nodig heeft. Onze Zweedse avonturen hebben voor mij alleszins veel betekend. Mijn evenwicht, dat hier in alle drukte nogal eens wankelt, zit weer helemaal goed sinds ik bij jou op bezoek was. Dat probeer vast te houden en als ik merk dat ik het weer verlies, trek ik mijn jas aan en ga ik naar buiten.
Dank je wel voor de levenslessen, voor je stijl en jouw verhalen.

Sov sött
Lies