Sith happens

woensdag 18 januari 2017


Verhaalverslaafd, een term die op elk lid van ons gezin van toepassing is. 5 leesbeesten, filmliefhebbers en verhalenvertellers onder 1 dak.  Urenlang vertelden we onze kinderen verhalen toen ze klein waren, snel werd dat een wederkerige bezigheid. Urenlang zuigen zij ons nu mee in hun verhalen. Personages en verhalen worden bedacht en komen tot leven aan de afwasbak of aan de grote eettafel, zoals  "Royce en Gertrude" bijvoorbeeld. Verhalen komen voorbijwaaien en gaan weer, andere verhalen vervlechten zich met ons leven. Elke vorm van kritiek op één van die laatste verhalen wordt wel door iemand in het gezin als blasfemie aanzien - de reinste heiligschennis! Een greep uit de verhalen die hier in huis eeuwige roem genieten, gekoesterd en met allerlei objecten aanbeden worden: alles van Roald Dahl en Tolkien, the Hunger Games, Harry Potter, Narnia en Star Wars.






Voor Zoon maakte ik een trui, in Star-wars thema
Stof: Black Marl Brushed - Lebenskleidung (Gots) bij Georgette
Boordstof: Pauli - Leuven
Applicatie: La Barbuda
Patroon: Awesome Oslo - Urban Style by Eva Maria


Nu enkel maar hopen dat er niet te veel sith happens, maar dat "the force is with him" de volgende weken : examentijd!

Vegan driekoningentaart met appelvulling

zondag 8 januari 2017

"Driekoningen, driekoningen ... geef mij ne nieuwe hoed." Dat ik een boon heb voor die oude Kempische bedelzangtradities vertelde ik hier al eerder. Jammer genoeg bleef het dit jaar op 6 januari weer verdacht stil aan onze voordeur. De snoepjes en centjes die ik klaar zette, bleven onaangeroerd. Dus zongen we zelf maar wat, aan de voordeur van onze vrienden. Het dessert hadden we zelf meegenomen: een driekoningentaart, de veganistische versie die snel klaar is. Ik gebruikte appels van onze eigen boom. We bewaarden wat van onze oogst in de herfst voor dit soort appelrecepten.




Dit heb je nodig voor 1 taart:
2 rollen kant-en-klaar bladerdeeg. Let op dat het verse, vegan bladerdeeg is, zoals bijvoorbeeld deze van de ah. Vaak bevat bladerdeeg namelijk roomboter. Lees goed de ingrediëntenlijst.
6 appels (of meerdere kleine, ongeveer een kilo)
Olijfolie
100 gram bruine suiker
een snuf kaneel
1 boon
lotus speculoos koekjes (die zijn blijkbaar vegan, dat lees je ook bij Sara)

Zo maak je het:
Verwarm de oven op 200 graden. Rol het bladerdeeg uit en bekleed een ronde taartvorm met het bladerdeeg op bakpapier. Snijd het overtollige deeg weg. Prik met een vork gaatjes in de bodem. Plet de speculaaskoekjes met een vijzel en strooi de kruimels uit over de bodem zodat die bedekt is. 
Schil de appels, verwijder het klokhuis en snij de appels in partjes. Verwarm een pan op het vuur, doe er een flinke scheut olijfolie in en bak de appels, roer ondertussen met een houten lepel en schud af en toe eens met de pan. Voeg de bruine suiker en kaneel toe, bak nog een beetje verder en roer. Als je graag de taart minder zoet hebt kan je 50 gram bruine suiker of helemaal geen bruine suiker gebruiken. De taart wordt sowieso al gezoet door de speculaasjes. 
Verdeel de gebakken appelstukjes over de bodem met de geplette speculaas.  Verstop de boon in de vulling.
Rol het tweede vel bladerdeeg uit en bedek daarmee de taart, druk de randen goed aan. Snij het overtollige deeg weg. (Daar kan je nog een appelflap mee maken) Prik enkele gaatjes in het midden van het deeg of kerf er met je mes een tekening in.
Bak de taart ongeveer 40 minuten in de oven op 200 graden. Laat afkoelen, bestrooi de buitenkant van de taart met bloemsuiker.  Knutsel een kroon. Wie de boon vindt in zijn stuk taart is de koning van de dag, krijgt de kroon en wordt extra verwend.

Dit recept is gebaseerd op het recept van Niels in het boekje "Zing ze!"  over bedelzangtradities.

Warme sjaal

donderdag 5 januari 2017

Ik wilde ook wel zo'n warme gezellige sjaal én een simpel rechtdoor-ik-moet-niet-teveel-nadenken- breiproject voor bij de haard. Een sjaal, die wil ik ook nog wel antwoordde Jongste toen ze mijn breiplannen vernam. Dus koos zij de wol en breide ik een sjaal voor haar.  Zo gaat dat.








Gelijkaardige sjaals kan je bij JulijaIsabelle en Annick, bewonderen. 
Jongste wilde haar sjaal minder breed en lang.
Ik breide de sjaal altijd rechts, met een enkele draad en zette 50 steken op - breinaalden 6,5.
De wol is Tendenza - Feinstes Baby Alpaca van Lana Grossa
ik kocht de wol bij Wollini in Geel.

Kom trek je sjaal aan, we gaan!



Vleugels

dinsdag 3 januari 2017


“Geef ze een pluim en mensen krijgen vleugels”, hing er vroeger aan het kurken prikbord in de keuken van mijn ouders. De quote van Phil Bosmans viel als maandelijkse spreuk in de brievenbus. Mijn moeder koos een plekje op het prikbord uit en daar bleef de spreuk dan een maand lang hangen. Net zo lang tot de “Bond-Zonder-Naam” een nieuwe bezorgde. Heel soms, als de spreuk in de smaak viel, mocht hij langer blijven hangen.  Vermoedelijk konden mijn ouders deze wel smaken, want hij bleef maandenlang in dat hoekje geprikt en voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Ik heb wat met zulke spreuken. Tegenwoordig heten ze “quotes” en ik prik  ze op een virtueel prikbord.  Blijkbaar ben ik niet de enige, want je kan geen sociaal media platform opendoen of ze vliegen rond je oren. Soms denk ik: wat een onzin. Vaak denk ik : “o ja dat klopt! Zo is dat!”.  Maar elke keer porren de oneliners me aan om verder na te denken. Dan zie ik dat je het ook vanuit een heel andere hoek kan bekijken, dat de quote toch te idealistisch of té simplistisch is. Die “ouwe Phil” meende de wijsheid in pacht te hebben, maar op mijn 45ste durf ik die ondertussen in twijfel te trekken.
Volgens mij krijgen mensen namelijk geen vleugels, ze worden ermee geboren.  De ene kreeg, net als een ooievaar, lange en brede vleugels cadeau.  Hij kan veel dragen en stijgt makkelijk op.  De ander kreeg de bonte vleugels van een kolibrie mee. Hierdoor is hij heel actief, snel en erg wendbaar.  Weer iemand anders kreeg vleugels zoals die van een valk: kort en breed waardoor hij doelgericht, snel en krachtig is. Misschien ken je wel iemand met flappende vleugels zoals een kievit, waarmee hij de hele tijd gekke capriolen uithaalt. 
Met zo’n stel vleugels heb je best wat werk, je moet ze wassen, invetten, netjes in de plooi leggen, ze vragen heel wat aandacht en onderhoud. Door voldoende tijd aan je eigen vleugels te besteden, zorg je ervoor dat je vliegt in het leven en blijft drijven als je toch in het water belandt. Soms gebeurt het dat er mensen op je weg komen die je vleugels telkens weer beschadigen, dat je in situaties komt waarin je vleugels het flink te verduren krijgen of dat je vleugels met pek en olie besmeurd worden. Dat is absoluut geen goede zaak. Met beschadigde of besmeurde vleugels is er van vliegen geen sprake meer.  Die personen en situaties moet je in elk geval vermijden. Voor jouw vleugels moet je zelf zorgen, er is niemand anders die dat voor je kan doen. Ernstige vleugelproblemen worden heus niet opgelost als je af en toe eens een pluim van een ander krijgt.
Heeft onze “Phil” dan helemaal ongelijk? Natuurlijk niet, het heeft wel degelijk zin pluimen aan anderen te geven en we zouden het zelfs allemaal meer moeten doen. De pluimen die je in het leven van anderen krijgt, zijn cadeautjes. Ze versterken jouw vleugels, als ze in uitstekende conditie zijn. Zo krijg je een grotere spanwijdte, dan vlieg je veel hoger, zweef je stabieler en rustiger en heb je de tijd om alles te overschouwen tijdens het vliegen. Zullen we van de oneliner van Phil dan toch niet beter een more-liner maken? Zoiets:

Zorg goed voor je eigen vleugels,
en waardeer die van een ander.
Geef dan pluimen aan mensen, 
zo krijgen ze een grotere spanwijdte
Ontvang een pluim met open vleugels,
geniet en vlieg!



Veel geluk in 2017!