Mattìas, op z'n Spaans, met klemtoon op de i - dit is belangrijk, geloof me - is ondertussen een knap bazeke van enkele maanden oud. We mochten hem in het begin van de zomer verwelkomen met wat borreltjes op zijn gezondheid. Een gelegenheid waar ik met lege handen opdaagde, dat lef heb ik wel. Met lege handen maar met de belofte dat het cadeautje nog volgt. Het is immers plezanter om maanden later nog eens op een onverwacht moment een pakje uit te pakken i.p.v. alles tegelijkertijd, niet? Mattìas en zijn kersverse ma en pa hadden dus nog wat te goed.

De sterrenstof en de ruitjes kreeg ik cadeau, omdat het een miskoop was.  Een kennis dacht dat het een 1 persoonsdekbed was, maar in werkelijkheid was het voor een kinderbed bedoeld. De groene fleecestof was een dekentje en het blauwe breiwerk van het wolkje was ooit een trui. Nieuw beddengoed voor de kleine Mattìas, goed voor zoete dromen voor hem, en lange rustige nachten voor ma en pa.

Egon

Egon werd gedoopt en dat werd gevierd met een vrolijk feest. Wij mochten meevieren. Dat vraagt om armen vol zelfgemaakte cadeautjes en een doos vol zelfgebakken koekjes van Jongste.  Ik zocht en vond een Egonstofje - een stofje dat perfect bij zijn geboortekaartje past - en als verrassing voor het feest maakte ik wat praktische spullen:

Een pampermand - divided basket - Noodle-head

Een omkeerbare hoes  voor de zakdoekjes- uit "Zo Geknipt" van Sanne en Riet

en 2 slabbetjes.

Het groene olifantenstofje kocht ik bij Bellelien

De gele streepjes komen van de rommelmarkt.

Courgettes!

In het voorjaar zaaide ik courgettes. Ze groeiden goed, maar net voor ze groot genoeg waren om een plekje in de buitenlucht te veroveren werden ze ziek, ze verschrompelden.  In een mum van tijd bleef er amper nog wat van hen over. Mijn moeder kwam aandraven met gezonde plantjes, dus belandden er toch nog courgettes in de moestuin. De zieke planten zetten we vlak bij de mesthoop. Dat deed hen goed blijkbaar. We hadden hen helemaal opgegeven, maar ze kwamen er weer helemaal bovenop. Gevolg: courgettes, courgettes en nog eens courgettes... We aten ze al in de soep, gevuld, gestoofd, gegrild, in de pasta, bij de aardappelen...  Iedereen die hier binnenwandelt, wandelt met minstens één courgette buiten.

Vorig weekend maakte ik een risotto. Ik ben daar zot van, ik hoef mijn ogen maar toe te doen en ben weer in Italië.

Risotto met courgette, paprika en basilicum 

Dit heb je nodig - voor 6 personen
2 courgettes 

3 paprika's 

2 uien

olijfolie

1 flinke hand vol verse basilicum

gedroogde basilicum

zwarte peper 

2 tenen knoflook

350 gram risottorijst

50 ml witte wijn

1 liter groente bouillon

blokje parmezaanse kaas 

Zo maak je het:

Was de paprika's en de courgettes grondig en snij alles in blokjes. Schil 1 ui, snij in kleine stukejs. 

Doe een flinke scheut olijfolie in een kookpot en fruit daarin de ui tot die glazig wordt. Voeg daaraan de paprika's en de courgetteblokjes toe, kruid met peper en laat bakken. Pel de knoflooktenen en knijp ze door de knoflookpers, laat de knoflook meebakken, roer goed. Neem van het vuur en zet even aan de kant.

Pel de tweede ui en snij in stukjes. Doe een scheut olijfolie in dezelfde kookpot en laat daarin de  uit glazig worden. Voeg de risottorijst toe, schep regelmatig om tot de rijst ook helemaal glazig is geworden. Giet er witte wijn over en roer af en toe om tot de wijn helemaal verdampt is. Neem een soeplepel en giet nu een schep groentebouillon over je rijst, roer regelmatig om. Als de rijst de bouillon opgezogen heeft voeg je weer een schep toe. Ga zo verder met bouillon toevoegen en omroeren, je rijst mag nooit droog worden. Je herhaalt dit tot je rijst crèmig is geworden. Als je rijstkorreltjes zacht zijn maar toch nog beet hebben (niet te zacht laten worden!) - dan is je risotto klaar. Je kan best af en toe eens proeven. 

Voeg aan de risotto de groenten toe, kruid alles met gedroogde basilicum en eventueel nog wat peper. Was de verse basilicum, scheur de blaadjes en voeg die ook toe. Rasp de parmezaanse kaas erover, garneer met basilicumblaadjes en klaar.

Poes houdt meer van de muizen die achter de courgetteplanten rondlopen.

Uit grootmoeders kleed & FWF 3

Mijn moeder ruimde de zolder op. Voor de lading kleding naar de kringwinkel verdween, mocht ik eerst uit die stapels al het moois vissen. Dochter viel meteen voor de bloemetjesstof van 1 van de kleedjes en draagt nu een jurkje, gemaakt van een een kleed van haar grootmoeder. Ze is zo content, dat ik voor 1 keer zelfs een foto-reportage mag maken.

Hieronder kan je zien hoe het kleedje er oorspronkelijk uitzag. Ik knipte de rok eraf, rimpelde die opnieuw en stikte die aan een topje. Over de lengte van de rok wordt hier steevast zwaar onderhandeld. Zij kreeg haar goesting deze keer, onder het moto: "het moet gewoon kort deze zomer mama!"

Vandaag is Dochter dan ook meteen het Fair Wear Friday model:

kleedje uit vintage kleedje "La Storia" van moeke + Top H&M van de kringwinkel = 1/1

De zonnebril vond ze op de rommelmarkt = 1/1

De kanten oorbellen maakten we zelf = 1/1

armbandjes, handmade in Senegal = 1/1

schoenen kocht ze zelf ooit bij Scapino = 0/1

4/5 is voor Puberdochter een fantastische FWF-score is vind je niet? Het "ik-was-eens"-verhaal van dit kleedje heb je nog te goed. Ik moet mijn moeder eerst in de juiste stemming krijgen om de avonturen van het kleedje te ontfutselen.

Driesjes Nest

Ik was eens...

een vrolijk gebreide trui van het olijke kindermerk Oilily, een kleurrijk Nederlands kledingmerk. Een 15-jarig meisje kreeg me voor haar verjaardag van haar lievelingstante. Ik was een cadeau met een grote roze strik om. Jarenlang was ik haar lievelingstrui. Ze droeg me bij de lange fietstochten door de bossen rond haar huis, of als ze haar vader hielp in de stallen om de paarden te verzorgen. Ze was gek op me - en op de buurjongen, die zich de trui vast ook nog herinnert. Maar tijden veranderen en ik werd vervangen door minder-folk-geïnspreerde exemplaren, want na mij kwam de Donaldson-rage. 

Ik belandde dus in een koffer op de zolder van haar moeder. Op een dag, 20 jaar later, vond haar moeder me terug en schonk ze me aan haar dochter. Die was ondertussen volwassen geworden en had 2 kinderen gekregen, maar ze herinnerde zich haar jeugdjaren weer levendig toen ze mij zag. Om tot rust en helemaal in evenwicht te komen had mijn ondertussen 35-jarige vriendin beslist terug te gaan paardrijden. Ze was zo blij met de vondst van haar moeder dat ze me meteen terug in de armen sloot en me meenam naar haar paardrijlessen. Na al die jaren was ik echter flink uit model geraakt en ik belandde weer in een hoekje van de kleerkast. Op een dag nam ze me mee naar Villa Lisa.  Daar toverden ze me samen om tot een allerschattigst poezennestje. Nu heb ik een pronkplaats in de woonkamer van mijn beste vriendin, ik kreeg een nieuwe, erg belangrijke taak. Ik koester en knuffel "Driesje" een zwart zieltje op vier pootjes met zonnegele oogjes, en zeg nu zelf: is hij geen schatje?

"ik was eens" is geïnspireerd door "bis es mir vom Leibe fällt" - Berlin.